Ontvoerd

Sterren:      ><  ><  ><  ><  >
Auteur:       Helen Vreeswijk
Gelezen:    11-09-2019 tot 15-09-2019

Samenvatting:

Anouk is een gewone tiener. Ze heeft leuke vriendinnen bij wie ze altijd terecht kan, doet het goed op school en komt niets tekort. Toch heeft ze een geheim dat ze met niemand durft te delen. Als ze uiteindelijk de moed heeft om het haar ouders te vertellen, stuit ze op een muur van onbegrip. Haar wereld stort in en ze wenst haar ouders het ergste toe. Daar krijgt ze spijt van als blijkt dat een onbekende het gezin binnendringt en geld eist voor een leven.

Het Vonnis:

Een leuk boek met een verhaal wat zich in de omgeving van mijn huidige woonplaats afspeelt. Dit zorgt ervoor dat ik me makkelijker kan inleven in het verhaal, daar ik de benoemde plekken ken en weet te vinden.

In het begin heb ik wat moeite met de schrijfstijl. Het is vanuit de verleden tijd geschreven en persoonlijk lees ik liever vanuit de tegenwoordige tijd. [Bijvoorbeeld: Is/Was of Ligt/Lag].

Ik stoor me soms lichtelijk aan het personage van Anouk. Ik begrijp dat ze een puber is en dat haar gedachtegang dus ook zo werkt, maar ze komt wel echt héél naïef over...

Lievelingspersonage: Charlotte & Anouk

Charlotte is een van de vier beste vriendinnen van het hoofdpersonage. Ze is dan wel een puber maar lijkt (vooral aan het einde) veel volwassener dan de anderen. Ze begrijpt hints gemakkelijk en helpt Anouk dus ook als zij eindelijk haar grote geheim bloot geeft.

Anouk is het hoofdpersonage uit dit verhaal. Ze is een puber en verwend. Ze heeft rijke ouders en krijgt van hen vrijwel alles wat ze wil. Ze is naïef, en gelooft gemakkelijk in de leugens van een wildvreemde. Ze draagt een groot geheim bij zich; ze is lesbisch en verliefd op één van haar vriendinnen, Simona.

Mooiste scène:

Anouk voelde een hand over haar gezicht glijden. Ze rook een parfum, zoet en sterk. Een bekende stem, ver weg en toen weer dichtbij. Het deed pijn toen ze voorzichtig probeerde te slikken. Haar hand gleed tastend over de lakens. Ze lag in bed. Lippen raakten haar wangen en ze opende haar ogen. Een wazig beeld van haar moeder verscheen op haar netvlies. Ze knipperde met haar ogen om het beeld helder te krijgen.

"Liefje? Wij zijn bij je. Alles komt goed. Papa is hier, en Wilfried. Heb je pijn?"             - Willemijn

"Mijn keel... Die man... die..."                                                                                                  - Anouk

"Het is over. Je bent hier veilig. Wees maar niet bang."                                                  - Willemijn

"Hij kan je geen kwaad meer doen, schatje. De politie heeft hem meegenomen"            - Harm

Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:

"Wat hoor ik nou voor een raar verhaal van je moeder?"                                                     - Harm

"Dat weet ik niet. Wat had ze dan voor een raar verhaal?"                                                 - Anouk

"Dat weet je best. Je moeder is totaal overstuur. Ga jij nu beginnen? Je broer heeft ons de afgelopen jaren al genoeg de stuipen op het lijf gejaagd met zijn puberale gedrag. Wat is dit voor onzin?"                                                                                                                              - Harm

"Het is geen onzin. Het is moeilijk genoeg om aan je ouders te moeten bekennen dat je lesbisch bent. Ik voel me al maanden ellendig. Ik begrijp trouwens niet waarom mam overstuur is."                                                                                                                            - Anouk

"Omdat ze je moeder is, daarom. Omdat wij van je houden."                                              - Harm

"En nu jullie het weten, wordt dat anders? Ik ben niet veranderd, hoor! Ik ben nog gewoon mezelf. Ik val alleen niet op jongens."                                                                                   - Anouk

"Hoe weet je dat nou? Je bent nog veel te jong om zoiets te kunnen voelen."                  - Harm

"Het is fijn dat jullie mij zo steunen. Ik heb altijd geweten dat jullie ruimdenkend waren. Dat jullie maling hebben aan wat anderen ervan vinden. Jullie zijn echt top."                        - Anouk

"Doe niet zo bijdehand. Jij verteld ons doodleuk dat je lesbisch bent en dat moeten we dan maar zonder morren accepteren? Het is vreselijk nieuws en..."                                           - Harm

"Vreselijk? Jullie vinden mij vreselijk?"                                                                                 - Anouk

"Nee, jij niet, maar het idee. Ik druk me wat ongelukkig uit. Het komt ook zo uit de lucht vallen. Het is een nogal boude uitspraak die je doet. Misschien zit je er helemaal naast. Dat zou toch kunnen? Op jouw leeftijd gieren de hormonen door je lijf en moet je alles nog ontdekken. Dat werkt meestal verwarrend. Daarnaast ben je net ziek geweest en zit je vol met stress door de aankomende examens. Als ik jou was, zou ik het voorlopig nog tegen niemand zeggen en rustig afwachten. Straks zit je beter in je vel en dan zie je de dingen weer anders. De mensen roddelen toch al snel. Concentreer jij je voorlopig nou maar op je examen. Ik wil voorlopig niets meer over die onzin horen. Als je je diploma op zak hebt, praten we weer verder. En ruim die troep hier op!"                                                                                                            - Harm

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

In paniek luisterde Anouk naar de geluiden en de stemmen die van buiten kwamen. Al snel werd het haar duidelijk dat er werd gevochten. Maar met wie dan? De enigen die ze kon bedenken, waren Eric en Karl. Hadden ze het op haar gemunt? Wilden ze haar kwaad doen en probeerde Jürgen haar te beschermen, zoals hij had beloofd. Had ze het telefoongesprek niet goed gedaan? Anouk draaide zich op haar rug en schoof met haar schouder tegen het achterpaneel aan. Als de klep openging, dan zou ze met beide benen naar voren trappen. Ze gaf zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Zou ze het durven?

"Anouk? Wij zijn van de politie. Anouk?"                                                                   - Politieagente

Anouk perste haar lippen stijf op elkaar. Niet reageren, flitste het door haar hoofd. Anders doen ze papa en mama pijn. Ze mogen me niet vinden. Jürgen had haar gewaarschuwd. Als het mislukte, gooiden ze een brandbom in het huis van haar ouders. Er klonk gemorrel aan het slot en met grote ogen staarde Anouk in de richting van het geluid. Laat ze toch weggaan, dacht ze. Morgen kwam ze vrij. Straks verpestten ze alles.

Waarom had haar vader het geld niet meteen betaald? Was het bedrag zo belachelijk hoog dat hij het niet kon betalen? Maar als hij besloot om na haar smeekbede alsnog te betalen... Dan had hij het geld dus wel. Hij zou toch wel van haar houden? Doe niet zo idioot. Natuurlijk houdt hij van mij. Er is nooit een reden geweest om daaraan te twijfelen. De man met de honkbalpet praatte onzin. Hij was de vijand... van hem moest ze niets aannemen. Haar vader en moeder kwamen haar halen. Ze wist het zeker. Ze hielden van haar. Ze liet zich niet gek maken.                                                            - Anouk Tichelaar

Ontvoeringen zijn er in diverse soorten. Naast de criminele ontvoeringen - gericht tegen gewone vermogende personen, families en bedrijven - zijn er de ontvoeringen in het criminele milieu zelf, bedoeld om schulden te vereffenen. Daarnaast zijn er ontvoeringen in de relationele sfeer. Denk bijvoorbeeld aan kinderen die door één van de ouders worden meegenomen naar een andere plaats of een ander land. Deze ontvoeringen worden vaak in een opwelling gepleegd en worden minder professioneel aangepakt dan gijzelingen in het criminele milieu. W: Strafrecht, A: 282 Ontvoering. Hij die opzettelijk iemand wederrechtelijk van de vrijheid berooft of beroofd houdt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste acht jaar of een geldboete van de vijfde categorie.                                                                       - Helen Vreeswijk/Ontvoerd