Ik was Twaalf en ik Fietste naar School

Sterren:       ><  ><  ><  ><  >
Auteur:        Sabine Dardenne
Vertaald:     Joris Vermeulen & Noor Koch
Gelezen:     26-10-2018 tot 28-10-2018

Samenvatting:

`Ik ben een van de weinigen die het geluk hebben gehad te ontsnappen aan een dergelijke moordenaar. Het vertellen van dit verhaal is voor mij een noodzaak en als ik al de moed heb om deze hellegang te reconstrueren, dan is het vooral opdat rechters geen pedofielen meer vrijlaten halverwege hun gevangenisstraf wegens 'goed gedrag', en zonder enige waarschuwing.'

Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze door Marc Dutroux en zijn handlanger van haar fiets wordt gesleurd, in een busje wordt gedrogeerd en naar een onbekend huis wordt gebracht. Wat Sabine Dardenne daar moet ondergaan is vreselijk. Zij moet zich uitkleden, Dutroux doet haar een ketting om de hals en bindt haar daarmee aan een bed. `Ik zei dat de ketting te strak zat, maar Dutroux zei dat hij zijn vuist er nog tussen kon steken.'

Na een paar dagen wordt Sabine naar een kelder overgebracht, waar ze in de tijd die volgt steeds weer wordt lastig gevallen door Dutroux. Aan het eind van haar gevangenschap krijgt ze gezelschap van Laetitia Delhez en enkele dagen later worden de meisjes door de politie bevrijd. Sabinne Dardenne heeft acht jaar gewacht om ons te vertellen wat ze heeft ondergaan.

Ik was twaalf en ik fietste naar school is een buitengewone getuigenis van een ongekend sterke jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht in gevangenschap voordat zij van de dood werd gered. Sabine Dardenne schreef dit boek opdat de stem van de slachtoffers eindelijk gehoord zal worden en de fascinatie voor deze monsters voor altijd zal verdwijnen. 

Het Vonnis: 

Zelfs zonder dat de meest heftige details zijn omschreven, is alles zeer goed voelbaar tijdens het lezen. De angst, de verwarring, de manipulatie en het narcisme van Dutroux. En ook al het andere dat de slachtoffers van Dutroux moeten hebben doorgemaakt.

Lievelingspersonage: Sabine & Laetitia

Mooiste scène:

"Jawel, die daar! Hem ken is, hem ken ik! Die werkt in Bertrix! Die ken ik. Dat is een politieman! Wees niet bang! Ga naar buiten!                                                                      - Laetitia

Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:

Wilde ik niet sterven, dan moest ik die andere vreemdeling gehoorzamen, alles doen wat hij wilde, toestaan dat hij me ongestoord kon 'aanraken'.                                                       - Sabine

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

Sabine herinnerde Laetitia aan wat Dutroux zei, telkens als we de trap naar ons hok afliepen.

"De muur niet aanraken! Niet vergeten! Want anders krijg je op je lazer!                       - Dutroux

Ik weet niet waarom hij dat zei, altijd over die muur, terwijl ik alle andere muren wel met mijn handen aanraakte.                                                                                                                 - Sabine

Hij was oud, ik was twaalf en hij bleef me maar lastigvallen met zijn idiote 'gedoe'. Wat was dat voor vent? Een klootzak, en verder niets?                                                                     - Sabine

Gebrek aan communicatie binnen een gezin kan schade aanrichten. Als er dan iets ergs gebeurd wordt de kloof nog groter.               - Ik was Twaalf en ik Fietste naar School/Sabine