Het Lijk aan de Kerkmuur
Sterren: >< >< >< ><
Auteur: A.C. Baantjer
Gelezen: 24-12-2019 tot 26-12-2019
Samenvatting:
Tegen de muur van de Oude Zuiderkerk ligt het lijk van een zwerver; zo op het eerste gezicht is de man een natuurlijke dood gestorven, maar de dokter ontdekt dat het íéts anders ligt. De man is op een buitengewone manier vermoord en rechercheur De Cock begrijpt dat hij met een geraffineerde moordenaar te maken heeft. De man blijkt Archibald van Maanenfeldt te heten, een rijke baron, die graag excentriek leeft; als clochard, als havenarbeider... maar nu! Was Archibald ook drugshandelaar? En werd hij daarom vermoord? De Cock krijgt met een vreemde familie te maken en doet dan een ontdekking, die hem op het spoor van de moordenaar zet: er wordt nog een vermoorde Archibald gevonden! Wie is nu de echte 'baron'? Weer een mysterie waarbij alle scherpzinnigheid van De Cock vereist wordt.
Het Vonnis:
Het eerste wat mij aan dit boek (deel 12) opvalt, is dat de tekst op de achterzijde van het boek al een stuk uitgebreider is dan bij de nóg eerdere delen uit deze serie. Wel is het boek even dik als de eerdere delen, wat betekent dat het dus nog steeds meer pagina's bevat dan de latere delen uit de serie.
Hoe verder ik in het verhaal kom tijdens het lezen, hoe vager het 'complot' lijkt te worden. Meerdere Archibalds, dubbelgangers, verschillende families, het leiden van meerdere dubbellevens... Het komt allemaal aan bod. Het totaalplaatje zorgt ervoor dat het boek een verrassende wending neemt als de dader bekend wordt!
Lievelingspersonage:
Archibald van de Wheerlingen
Archibald van de Wheerlingen is de wettelijke neef van de vermoordde Archibald van Maanenfeldt, naar wie hij feestelijk vernoemd is. Het is een slimme jongeman die anderen en hun ware intenties snel doorziet. Helaas wordt hij door zijn eigen opiumgebruik niet door iedereen serieus genomen. Het leidt er zelfs toe dat hij als de moordenaar wordt gezien...
Mooiste scène:
"Ik begrijp niet, dat we er nog mee doorgaan. Met deze zaak." - Rechercheur Vledder
"Mag ik zeggen dat ik je niet begrijp?" - Rechercheur De Cock
"De zaak is toch rond." - Rechercheur Vledder
"En wie moeten we dan arresteren?" - Rechercheur De Cock
"Dat hoeft niet meer. Na de zelfmoord van Johannes Brouwer kunnen we de zaak afsluiten. Ik weet niet hoe je het anders wilt niet. Zijn zelfmoord is een duidelijk bewijs van schuld, een klare bekentenis. Na zijn laatste verhoor moet hij hebben beseft dat et voor hem geen uitweg meer was. Zijn roep om een advocaat was een loze kreet. Zelfs de beste strafpleiter van het land had hem niet meer kunnen redden. Johannes Brouwer zat in de klem. Duidelijk. Ga maar na... Hij was in de nacht van de moord bij het slachtoffer. Hij was of kon in het bezit zijn van oplosbare rook-opium. Uit zijn relatie met de Baron had of kon hij een motief hebben. Wat mij aanvankelijk nog bezighield was de vraag of Johannes Brouwer een injectie kon toedienen? Hij was zelf geen spuiter. Ik heb zijn armen en benen bekeken. Ze waren volkomen gaaf, geen punctieplekjes. Hij gebruikte alleen zo nu en dan wat hasjisch. Maar toen ik vanmorgen moeder Brouwer hoorde zeggen, dat zij suikerziek is en zichzelf al jarenlang injecties toedient, twijfelde ik niet langer. Toen was voor mij de zaak rond." - Rechercheur Vledder
"Het is heel knap. Een indrukwekkend requisitoir. En, wat verwacht je van me?" - Rechercheur De Cock
"Op z'n minst een pleidooi. Een pleidooi." - Rechercheur Vledder
"Dat pleidooi hóúd ik. Wanneer ik de moordenaar heb gevonden." - Rechercheur De Cock
Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:
"Wat heb je nodig?" - Bram van Wielingen
"Een plaatje uit verschillende gezichtshoeken en een paar close-ups van het gezicht, en face en en profil. Duidelijke, begrijp je? Ik moet ermee op pad." - Rechercheur De Cock
"Weet je niet wie hij is?" - Bram van Wielingen
"Nog niet. Ik hoop dat straks zijn kleren nog wat aanwijzingen geven." - Rechercheur De Cock
"Die vodden? Vlooien, luizen, platjes en een broek stijf van de urine." - Bram van Wielingen
"Ik moet toch wat? Je weet hoe moeilijk het is om hier in Nederland een niet geïdentificeerd lijk begraven te krijgen!" - Rechercheur De Cock
"Wat denk je van de vuilverbranding?" - Bram van Wielingen
"Vuilverbranding...? Daar hoor jij thuis! Een voorproefje van de hel, die wacht." - Rechercheur De Cock
"Okee, De Cock. Het was maar een grapje." - Bram van Wielingen
Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:
"Waaraan is tante Heleentje gestoven?" - Rechercheur De Cock
"Ik dacht aan het hart." - Abigail van Maanenfeldt
"Ze was hartpatiënte?" - Rechercheur De Cock
"Dat... eh, dat weet ik niet." - Abigail van Maanenfeldt
"U zult tante tijdens haar lange eenzame zomermaanden toch dikwijls hebben bezocht?" - Rechercheur De Cock
"Vooral als kind. Ik bracht vaak vakanties bij haar door. En later was is ook vaak bij haar." - Abigail van Maanenfeldt
"Dan weet u toch of ze een zwak hart had?" - Rechercheur De Cock
"Ik heb er nooit iets van gemerkt." - Abigail van Maanenfeldt
"Is ze onverwacht gestorven?" - Rechercheur De Cock
"Het was vrij plotseling, ja." - Abigail van Maanenfeldt
"Het verbaasde u?" - Rechercheur De Cock
"Waar wilt u heen? U maakt haar van streek. Dat ziet u toch? Is dit een verhoor?" - Raymond Verbruggen
"Zo mag u het noemen. Ik begin mij namelijk af te vragen of ook tante Heleentje wel een normale dood is gestorven." - Rechercheur De Cock
Moord is het begin... nooit het einde. Mensen komen tot moord, omdat ze de dood van een medemens zien als de enige oplossing van hun problemen. Na de daad ontdekt men pas dat men een nieuw probleem heeft geschapen... ernstiger, onoverkomelijker dan de problemen die men trachtte op te lossen. Misschien is dat wel de tragiek van een moordenaar... de tragiek van de misdaad. - Rechercheur De Cock