Het Geheim van de Tombe

Sterren:       ><  ><  ><  ><  ><
Auteur:        Alexandra Penrhyn Lowe
Gelezen:     26-10-2019 tot 28-10-2019

Samenvatting:

Nienke is er zeker van dat Victor iemand zal vermoorden. Maar wie? Als Patricia plots spoorloos verdwijnt, vrezen de andere leden van de Club voor haar leven. Terwijl Amber en Nienke haar wanhopig proberen op te sporen, probeert Fabian de boodschap op de laatste wasrol te ontcijferen. De tijd tikt door en ze moeten koste wat kost voorkomen dat Victor hen voor is. Samen zetten ze alles op alles om de raadsels te ontrafelen en zo de schat te vinden die in het Huis Anubis verborgen is...

Het Vonnis:

Een erg leuk vervolg boek over het Huis Anubis en de bewoners. Het verhaal gaat precies verder waar het vorige boek, de Geheime Club van de Oude Wilg, is geëindigd. Ik vind het dan ook fijn dat ik deze twee boeken direct na elkaar lees.

Het boek begint met de musical, die ze opvoeren in de hoop Victor te ontmaskeren. Joyce is nog steeds spoorloos en ook Patricia verdwijnt die nacht plots. Het complot waar ze tegen strijden blijkt veel groter dan enkel Victor, en de Club weet niet meer wie ze kunnen vertrouwen. Is één van hen een (s)pion van het 'complot'? Kunnen ze Joyce en Patricia opsporen?  Hoe ontra(a)felen ze de laatste raadsels? Wat is nou eigenlijk de schat die in het huis ligt? Al deze vragen worden tijdens dit verhaal beantwoord!

Lievelingspersonage: Patricia & Oma

Patricia is als vierde lid geworden van de Club. Joyce is/was haar beste vriendin. Hierin is ook meteen haar sterke karakter en gevoel voor loyaliteit terug te zien. Ze blijft strijden om haar beste vriendin terug te vinden, zelfs al betekent dat dat ze zelf ook ontvoerd zal worden. Ze heeft vaak een grote mond, zegt wat ze denkt en als je eenmaal in haar hart zit, laat ze je niet meer los.

Oma is de lieve oma van Nienke. Ze woont in een verzorgingshuis en ziet haar kleindochter niet zo heel vaak meer, nu deze lid is van de Club. Wanneer Oma belt en aan Nienke merkt dat er iets aan de hand is, pakt ze meteen de fiets en gaat bij haar kleindochter op visite. Ze is heel lief, zorgzaam en vrij modern voor haar leeftijd.

Mooiste scène:

"Kom, snel! Hierheen!"                                                                                                           - Fabian

Fabian trok Patricia uit de bus en ondersteunde haar, terwijl Nienke zo snel mogelijk de achterdeur dichtgooide. Fabian hielp Patricia, die nauwelijks op haar benen kon staan, het voetpad op. Nienke en Amber volgden Fabian en Patricia naar de nooduitgang van de school. Ze glipten door de deur en trokken die snel achter zich dicht. Het was doodstil in de school.

"Waar moeten we heen?"                                                                                                      - Nienke

Fabian maakte een hoofdgebaar richting de kluisjes. Hij trok een pijnlijk gezicht, omdat Patricia zwaar op zijn schouders leunde. Nienke ging snel aan haar andere kant staan en tilde Patricia's slappe arm om haar schouder.

"Het komt allemaal goed, je bent nu veilig."                                                                        - Nienke

Ze hielpen haar in een stoel naast de kluisjes. Fabian sprong op en liep naar de koffieautomaat. Nienke kon Patricia nu goed bekijken. Ze zag er vreselijk uit: haar rode haren piekten vet om haar hoofd heen, ze had donkere kringen onder haar ogen en haar groene trainingsbroek zat onder de modder. ze had haar ogen stijf dicht en ze klappertandde van de spanning. Ze keek angstig naar Nienke.

"Patricia? Het is voorbij, je bent veilig."                                                                                - Nienke

Ze omhelsde haar. Patricia verstijfde even, maar klampte zich toen stevig aan haar vast. Ze begroef haar gezicht in Nienkes lange haar en begon zachtjes te huilen.

Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:

"Ik zal niet opgeven, Sarah. Ik ga door totdat ik de schat heb gevonden. En dan breng ik hem terug naar waar hij hoort en kun jij rusten... Samen met je ouders."                                 - Nienke

"Wel, wel. Het meisje van het museum met het bijzondere Egyptische medaillon."           - Zeno

"Dokter Terpstra."                                                                                                                   - Nienke

"Ik dacht al dat ik stemmen hoorde achter die grafsteen. Wat brengt je hier?"                  - Zeno

"Klopt het dat u Sarah van vroeger kende?"                                                                       - Nienke

"Wat ben jij nieuwsgierig voor zo'n klein meisje."                                                                  - Zeno

"En dat uw ouders en die van Sarah bevriend waren?"                                                     - Nienke

"Veel te nieuwsgierig."                                                                                                              - Zeno

"Wat is er precies gebeurd met Sarahs ouders? Zijn uw ouders ook verongelukt?"       - Nienke

"Dat zijn dingen die je niet wilt weten."                                                                                   - Zeno

"Klopt het dat ze een schat van een farao meegenomen hebben? En dat er een vloek op de schat rust?"                                                                                                                             - Nienke

"Als je een vloek over jezelf wil afroepen, moet je vooral zo doorgaan."                             - Zeno

"Dus het is allemaal waar?"                                                                                                   - Nienke

Zeno trok haar ineens naar zich toe en klemde zijn wandelstok achter haar rug. Haar gezicht werd in de zwarte wol van zijn muffige overjas geduwd. Ze probeerde zich los te trekken, maar Zeno had haar goed vast.

"Ik waarschuw maar één keer: houd je hierbuiten, anders lig jij er straks ook zo bij."        - Zeno

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

"Ik heb gefaald, papa..."                                                                                                           - Sarah

De woorden gingen Nienke door merg en been. Arme Sarah, ze klonk zo eenzaam en alleen. Nienke keek naar de kale bomen die voor de ramen in de wind heen en weer bewogen. Ze luisterde naar de geluiden van het oude huis dat zuchtte en steunde. Zelfs zonder muizen hoorde je overal gepiep. In dit grote huis was Sarah opgegroeid, met alleen Victor als gezelschap. Nienke rilde even. Dan had zij toch maar geboft: na de dood van haar ouders had haar oma voor haar gezorgd, en in dit huis had ze de Club... Ze keek even naar Fabian die zijn hand door zijn donkerblonde haar haalde, zoals hij altijd deed als hij ergens enthousiast over was. Ze kon zich geen betere vriend wensen om de raadsels mee op te lossen. Alsof hij voelde dat er naar hem gekeken werd, keek hij precies op dat moment op en gaf haar een knipoog. Nienkes maag voelde alsof ze een vrije val maakte in de achtbaan, maar ze duwde het gevoel meteen weer weg. Fabian was gewoon een goede vriend. Toch? Ze had nog nooit een vriendje gehad en was ook nog nooit verliefd geweest, behalve op Niels die ze in de zandbak van de kleuterschool altijd met haar rode plastic schepje op zijn hoofd sloeg. Nee, dat gekke gevoel kwam gewoon door de spanning. Het raadsel, de brief, een gedicht en een schijf; daar moest ze zich op concentreren. Voor Sarah.

Isis en Osiris, komen in mij saam. Ik ga rond en ook vooruit en heb vier letters in mijn naam. Ik tik en ik sla, maar ik doe nooit iemand pijn. Behalve die, die eeuwig jong willen zijn. Staat de zon op zijn hoogst, dan zing ik mijn langste lied. Maar als ik me niet opwind, dan zing ik helemaal niet. Sta je eenmaal voor me, zoek dan naar de schijf. Met een code in vier cijfers, het heeft niets om het lijf. Alleen die, die kunnen kijken krijgen toegang tot de schat. Met de tijd als metgezel, onthoud ten allen tijde dat. Wat rondgaat ook kan rusten als het sterrenbeeld goed staat. Maar dit alles is futiel met een hart doordrenkt van kwaad. Nobelen der harten, neem voorzichtigheid in acht. Want er zit een vloek verborgen in de lust van alle pracht. Deze schat geeft eeuwig rijkdom, daarin schuilt ook groot gevaar. Dus zoek naar haar met verve. Maar denk te allen tijde na.                                          - Vader van Sarah