De Laatste Nacht

Sterren:       ><  ><  ><  ><
Auteur:        M.C. Sumner
Vertaald:     Wil Homan
Gelezen:     29-02-2020

Samenvatting:

Jessie hoorde achter zich het geluid van een sleutel die in het slot werd gestoken. Daar was hij! Ze aarzelde geen seconde en begon te rennen. Onder haar blote voeten voelde ze de vloerbedekking, en daarna het natte beton van het balkon. Ze zette af op de balustrade en een tel later vloog ze door de lucht. Haar t-shirt raakte doorweekt. Regen en wind striemden tegen haar blote benen. De val duurde maar een seconde, minder nog, maar Jessie had het gevoel dat ze uren door de lucht zweefde. Ze wist opeens zeker dat ze de afstand verkeerd had ingeschat.

Het Vonnis:

Een leuk jeugdboekje, uit de Babysitters Nightmares reeks (een jeugdserie geschreven door meerdere auteurs). Het leest heerlijk vlot weg, ik heb het dan ook in één ruk uitgelezen!

Jessie en haar moeder zijn pas verhuisd. Jessie probeert de buurt te verkennen en op zoek te gaan naar een bijbaantje, terwijl haar moeder bezig gaat met het inrichten van de nieuwe woning. Al snel leert Jessie een lokaal meisje kennen, Jennifer, die haar door de omgeving leidt en haar zelfs door een gevonden advertentie aan een bijbaan helpt. Oppassen. Oppassen in een woning die iedereen van buiten kent, maar waar niemand ooit nog binnen is geweest. Oppassen op een eenzaam jongetje wat toch wel vreemd behandeld wordt, maar zich bovenal nogal vreemd gedraagt...

Eerlijk gezegd merk ik er tijdens het lezen niet veel van dat dit een jeugdboekje is. Het verhaal is erg spannend. Aan het eind van het boek was ik zelfs even verbaasd toen ik me weer realiseerde dat Jessie nog maar een tiener is. Evenals William, die nog maar een kind is.

Lievelingspersonage: Jessie

Jessie is de hoofdrolspeelster in dit verhaal. Zoals ik eerder al benoemd heb, is ze een pas verhuisde tiener die opzoek is naar een bijbaan. Ze wil graag gaan oppassen, maar volgens haar nieuwe vriendin Jennifer liggen oppasbaantjes hier helemaal niet voor het oprapen. Wanneer ze een advertentie voor een oppasbaantje tegenkomen, aarzelt Jessie dan ook geen seconde. Ze leert al snel haar intuïtie te volgen, in het vreemde huis waar ze twee weken lang op de jonge William zal gaan passen...

Mooiste scène:

"Nou nou, zo te zien heb je een heel avontuur beleefd. Jammer dat ik dat gemist heb. Vertel eens, wat is er gebeurd? Dan niet. Het is waarschijnlijk toch niet interessant. Hier moeten we jammer genoeg afscheid nemen. Doe je de groeten aan mijn lieve zusje Caroline?"    - William

Op dat ogenblik hoorden ze het geluid van een motor en tegelijkertijd stonden ze midden in het licht van een stel koplampen. Jessie draaide zich om en kneep haar ogen samen tegen het verblindende licht. Ze zag een auto over het pas hun kant op komen hobbelen. Drie meter bij hen vandaan stopte de auto. Het portier ging open en er stapte iemand uit. Aarzelend kwam de donkere gedaante dichterbij.

"Hallo? Wie is daar?"                                                                                                               - Jessie

"Hou je kop. Zodra je je beweegt, schiet ik."                                                                       - William

"Jes? Jes, ben jij dat?"                                                                                                          - Jennifer

"Rennen, Jen!"                                                                                                                         - Jessie

Ze sprintte naar de auto. Achter zich hoorde ze een schot. De kogel ketste af tegen een boomstam. Heelhuids bereikte Jessie de auto. Ze rende er omheen en rukte het portier open. Jennifer en zij doken tegelijkertijd op de voorstoelen. Jennifer draaide het sleuteltje om in het contact. De versnellingsbak van de cabriolet kraakte toen ze hem met geweld in zijn achteruit zette. Met krijsende banden reden ze het pad af.

Het moment dat ik het boek het liefste door de kamer wilde slingeren:

"Wat doe je daar?"                                                                                                                 - William

"Ik... ik, eh... ik wilde je computer uitzetten. Als de elektriciteit uitvalt, ben je misschien alles kwijt."                                                                                                                                        - Jessie

"Aardig van je. Maar volgens mij heb je meer gedaan dan alleen een schakelaar omzetten. Je steekt je neus in zaken waar je niks mee te maken hebt."                                                - William

"Jij bent die geheimzinnige beller. Met deze computer heb je je stem veranderd en daarna belde je mij."                                                                                                                            - Jessie

"Dat klopt. Te gek, hè? Waanzinnig, wat je allemaal met zo'n computer kan."                 - William

"Maar waarom deed je het?"                                                                                                  - Jessie

"De telefoontjes, bedoel je? Gewoon voor de lol. Ik vind niet zo heel veel dingen leuk, weet je. Spelletjes, bijvoorbeeld. Daar vind ik niets aan. Zelfs films doen me niet veel. Ik moest ervoor zorgen dat je me ging vertrouwen. Hoe meer je me vertrouwde, hoe makkelijker het zou zijn om je bang te maken. Jammer dat je erachter bent gekomen. Ik had me er zo op verheugd je nog minstens een week bang te kunnen maken."                                        - William

"Nou, het spijt me dat ik je mooie plannetje in de war heb gestuurd. Zoek maar een ander slachtoffer voor die flauwe grappen van je. Ik bel een taxi en ga er vandoor. Vanavond nog."                                                                                                                                                      - Jessie

"Ik dacht het niet. Weet je, ik ben een beetje anders dan andere jongens van mijn leeftijd. Ik heb pas lol in m'n leven als ik mensen op stang kan jagen. Maar er is nog iets wat ik nog veel leuker vind. Ik heb het pas echt naar mijn zin als ik iemand kan vermoorden."               - William

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

"Wat vind je leuk? Griezelfilms? Komische films?"                                                               - William

"Ik vind bijna alles leuk. Ik ging vroeger vaak naar de bioscoop. Vooral in de tijd dat mijn vader nog leefde."                                                                                                                   - Jessie

"Is je vader dood?"                                                                                                                - William

Jessie knikte en slikte even. Ze boog zich vlug naar voren en deed of ze de films bekeek, maar haar ogen stonden plotseling vol tranen. Nu, een jaar na haar vaders dood, kon ze weer makkelijk over hem praten en zelfs lachen om de dingen die ze samen gedaan hadden. Maar op onverwachte momenten kwam het verdriet weer in volle hevigheid opzetten.

"Sorry."                                                                                                                                    - William

"Het geeft niet, joh. Mijn vader is al een jaar dood."                                                            - Jessie

"Mijn ouders zijn drie jaar geleden gestorven. Ik denk nog elke dag aan ze."                 - William

"Hè? Maar ik heb je ouders toch ontmoet?"                                                                         - Jessie

"Marion en Paul zijn mijn stiefouders. Ze hebben me geadopteerd."                               - William

In een flits vroeg Jessie zich af of Caroline wel Williams eigen zus was, maar ze besloot er niet naar te vragen. Dat kwam later nog wel eens. Eerst moest ze proberen William een beetje op te vrolijken. Straks stonden ze hier allebei een potje te janken!

Een paar jaar geleden zij hier een paar moorden gepleegd. Weet je zeker dat je dit wilt horen? Weet je nog toen we hier naartoe reden dat ik zei dat de naam Brooklyn me bekend voorkwam? Nou, toen ik terugreed, wist ik het opeens weer. Het had met de moord op het echtpaar te maken. Dat is op zich al erg genoeg, maar wat het nog erger maakte, was wat er aan die moord vooraf ging. Een onderzoek naar een andere moord. Meneer en mevrouw Brooklyn werden verdacht van moord, een paar dagen later werden ze zelf vermoord. Iedereen dacht dat ze vermoord waren omdat ze wisten wie die eerste moord had gepleegd. Meneer en mevrouw Brooklyn. Dat moeten dan vast Williams ouders zijn geweest. Wie is William? Ik dacht dat je zijn ouders aan de telefoon had gehad?                                                                                   - Jennifer