De Geheime Club van de Oude Wilg
Sterren: >< >< >< >< >
Auteur: Alexandra Penrhyn Lowe
Gelezen: 22-10-2019 tot 25-10-2019
Samenvatting:
Nienke is nieuw in Het Huis Anubis maar het liefst wil ze er meteen weer weg. De bewoners van het internaat zijn gemeen tegen haar en proberen haar zelfs weg te pesten. Om bij de groep te kunnen behoren, moet Nienke naar de verboden zolder van het huis. Daar ontdekt ze een groot geheim. Nienke is vastbesloten om het tachtig jaar oude mysterie te ontrafelen. En dat had ze misschien beter kunnen laten...
Het Vonnis:
Vorige week liep ik in een kringloop, waar deel 1 & deel 2 van het Huis Anubis te koop stonden. Voor mij is dit echt jeugdsentiment. Al heb ik het dan eigenlijk niet over de boeken, maar over de tv serie. Volgens de medewerker met het Syndroom van Down zijn dit twee hele leuke boeken die ik zeker zou moeten lezen. Ik besloot meteen om de boeken te kopen en als eerstvolgende te gaan lezen. En zie hier... Mijn boek review van het eerste boek!
Tijdens het lezen kom ik erachter dat ik me niet meer zoveel van de tv serie kan herinneren als ik aanvankelijk dacht. Wel zie ik alles en iedereen meteen voor me. En al lezend komen natuurlijk ook alle herinneringen boven drijven. Ik moet lachen wanneer ik me vergis in een personage, waarvan ik denk "ooooh ja, leuke vent was dat", als ik me een paar pagina's later herinner dat hij een van de bad guys is. Ik heb medelijden met Nienke, maar tegelijk ook bewondering voor haar lef en doorzettingsvermogen.
Het verhaal is spannend, mysterieus, grappig en leest zeer makkelijk weg.
Lievelingspersonage: Nienke, Fabian, Amber & Appie
Nienke is het hoofdpersonage van dit verhaal. Zij is de nieuwste bewoner van het Huis Anubis. Ze wordt in de begin periode niet geaccepteerd door de andere bewoners, omdat ze de vervanger is van Joyce, een meisje wat plotseling is verdwenen. Haar ouders zijn omgekomen bij een ongeluk, waardoor haar oma een tijdje voor haar gezorgd heeft. Nu die in een verzorgingstehuis is gaan wonen, kan dat helaas niet meer. Tijdens een van de bezoeken aan haar oma, wordt ze plotseling aangesproken door een vreemde oude dame die haar vertelt over het Huis Anubis en het geheim wat dat bij zich draagt. Nienke raakt vastbesloten om het geheim en alle raadsels te ontrafelen en de schat te vinden, maar dat kan ze niet in haar eentje...
Fabian is de eerste bewoner van het Huis Anubis die normaal en vriendelijk tegen Nienke doet. Hij weet veel over de geschiedenis, waardoor hij de eerste is die door Nienke om hulp wordt gevraagd. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar nog meer aanwijzingen. Wanneer niets meer zeker is en veel niet is wat het lijkt, lekt hun geheim nog verder uit onder de bewoners.
Amber is de tweede bewoner van het Huis Anubis die erachter komt dat Nienke probeert een geheim te ontrafelen. Ook is zij de tweede bewoner die normaal en vriendelijk tegen Nienke doet. Ze zijn kamergenoten en besluiten een geheime club op te richten, om er op die manier voor te zorgen dat het geheim niet verder zal lekken, De Geheime Club van de Oude Wilg.
Appie, die eigenlijk Abdellah heet, weet niks van het geheim of De Geheime Club van de Oude Wilg. Wel helpt hij hen, zonder dat hij dat zelf door heeft. Hij is de grappenmaker onder de bewoners, al hebben zijn grappen eigenlijk wel altijd een luguber tintje met in gedachte veel bloed en losse ledematen.
Mooiste scène:
Victor verbleekte toen hij de deur opendeed en meneer Zeelenberg op de stoep zag staan. Hij duwde Victor opzij en liep de hal binnen. In één oogopslag zag hij wat een puinzooi het in het huis was. Overal lagen jassen op de grond, er lagen stofpluizen in alle hoeken en het washok uitpuilde van de vuile was. Zijn oog viel op het ijzeren hek dat de trap afsloot.
"Waar dient dat voor?" - Meneer Zeelenberg
"Ik wil niet dat er midden in de nacht door het huis geslopen wordt." - Victor
"En wat gebeurt er als er brand uitbreekt?" - Meneer Zeelenberg
"Dat hek moet weg!" - Patricia
"Ik betaal een aanzienlijk bedrag voor de goede zorg van mijn zoon. Dit lijkt meer op een varkensstal. En hoe zit het met de vacature?" - Meneer Zeelenberg
"Daar ben ik nog mee bez..." - Victor
"Dat hoeft niet meer, meneer Roodenmaar. Op weg hiernaartoe heb ik even iemand gebeld." - Meneer Zeelenberg
"Joehoe!" - Trudie
Iedereen draaide zich om. Trudie stond met haar armen open in de deuropening te stralen.
Het moment dat ik het boek het liefst door de kamer wilde slingeren:
"Joyce is weg, ze komt niet meer terug en daarmee is de kous af. Dit is Nienke, zij komt in de plaats van Joyce." - Victor
"Ga toch weg met je Nienke! Wat moet zij hier?!" - Patricia
"Nou, nou, Patricia, dat is toch geen manier om iemand te verwelkomen?" - Trudie
"Lekker! Zelfgemaakte choco-koekies!" - Appie
"Appie! Joyce is weg en jij hebt het over koekjes! En Nienke, denk maar niet dat jij hier welkom bent." - Patricia
"Nienke, kom er eens gezellig bijzitten." - Trudie
"Als zij erbij komt, ga ik weg." - Amber
Nienke slikte wanhopig haar tranen in en ging zitten. Ze wist nu helemaal zeker dat het niet zo leuk was om met mensen van haar eigen leeftijd te wonen, zoals haar oma had gezegd.
Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:
Helaas nam de tentoonstelling maar één zaal in beslag. Nienke vond het eigenlijk een beetje teleurstellend. Maar dat komt natuurlijk omdat we al die mooie dingen op de dia's van Jason hebben gezien, dacht Nienke. Hier hadden ze natuurlijk niet het dodenmasker van Toetanchamon. Dat stond vast in een museum in Caïro en werd alleen maar heel soms aan andere musea uitgeleend en dan natuurlijk alleen aan de allergrootste musea ter wereld. Ze liepen langs rijen gouden vaasjes, oorbellen, scherven met inscripties, aardewerken potten... Het hoogtepunt van de tentoonstelling was een gemummificeerde kat die bruin en stoffig op rood fluweel zijn eeuwige slaap sliep. Zijn magere pootjes staken stijf vooruit en zijn kop stak uit de half vergane windsels. Geen prettig gezicht, want je keek zo in de lege oogkassen en in de leerachtige huid van zijn wang zat een gat waardoor je zijn tanden kon zien zitten.
"Zielig!" - Amber
Dat vonden de anderen ook, vooral toen ze lazen dat veel katten, ondanks hun heilige status, speciaal werden gefokt om vervolgens weer gedood en gemummificeerd te worden.
Je moet naar me luisteren. Ik heb het gezien in je ogen. Jij hebt de kracht. Ik wil dat je dit medaillon meeneemt. Niets zeggen, alleen luisteren! Het Huis Anubis... oh... het Huis Anubis... Het huis met de zwarte vogel verbergt iets... De muren hebben oren, de ramen hebben ogen. In het huis ligt een schat verborgen. Een zeer kostbare schat. En alleen jij kan deze schat vinden en verbergen! Maar pas op, zolang de schat omhuld is door de zwarte nacht, met zijn fonkelende sterren, zal deze nooit ontrafeld worden. Vergeet dat niet! Er loert overal gevaar... Pas goed op jezelf! Je moet het medaillon meenemen. Bewaar het goed. Je mag hier met niemand over spreken, hoor je me, met niemand! Er zijn kapers op de kust. Beloof het me! Geloof in jezelf. Alleen jij hebt de kracht. Doe het voor mij? - Sarah