Cockie met Ceeooceekaa

Sterren:       ><  ><  ><  ><
Auteur:        John Bakkenhoven
Gelezen:     28-03-2020-29-03-2020

Samenvatting:

Toen de beroemde rechercheur De Cock (bekend van de Baantjer boeken en de tv-serie) klein was, was hij al net zo nieuwsgierig als nu. Net verhuisd uit Urk, komt de dorpse, jonge Cockie in de grote stad Amsterdam, waar hij Tanneke leert kennen. Een bijzonder dapper meisje, dat hem een beetje wegwijs maakt in de grote stad. Haar vader is politieman en zo komt Cockie in aanraking met het werk dat later ook zijn beroep zal zijn. Maar om nou te zeggen dat Cockie veel lessen in het vak nodig heeft... Met zijn speurzin lost Cockie de grootste raadsels met gemak op.

Het Vonnis:

Een super leuk kinderboek, welke naar mijn mening zéér terecht in 2002 gekozen is voor een prijs door de kinderjury!

Het verhaal is in simpele kindertaal geschreven en leest vlot weg. Ik vind het leuk dat één van de bekendste kenmerken aan de oude rechercheur De Cock ook terugkomen bij de jonge Cockie; het tintelende gevoel in zijn benen. Als volwassene heeft De Cock hier last van op het moment dat zijn onderzoeken dreigen vast te lopen, en weet hij vrij kort hierna hoe hij de zaak toch op kan lossen. Als kind heeft Cockie er last van wanneer hij een 'briljant' idee heeft.

Lievelingspersonage: Cockie

Cockie is een slimme, nette jongen. Hij is altijd beleefd, en nooit te beroerd om iemand (in nood) te helpen. Hij is nieuwsgierig, nauwkeurig en zéér oplossingsgericht!

Mooiste scène:

"Nu wij."                                                                                                                                - Tanneke

Zij maakte zich zo lang mogelijk en liep vóór Cockie het toneel op. Zij gingen naast elkaar staan en maakten een buiging. Daar klapten de toeschouwers al voor.
Zoals afgesproken telde Tanneke tot drie om te beginnen. Toen begon Cockie met zijn voorspel. Maar o, de ene valse noot na de andere. Tanneke werd bleek van schrik. Cockie hield op met spelen en liet zijn instrument zakken. Hij keek recht de zaal in.

"Dames en heren, beste medeleerlingen. U hebt het gehoord. Ik ben op van de zenuwen. Ik speel veel te slecht om Tanneke, met haar mooie stem, te begeleiden. Dat moet iemand doen die echt muzikaal is. Ik ben blij dat die ook in de zaal zit en ik verzoek hem vriendelijk, mijn plaats in te nemen. Jan Wieringa!"                                                                                       - Cockie

"Je bent gek! Dat wil ik niet!"                                                                                              - Tanneke

"Je moet. Je kunt nu niet weglopen."                                                                                   - Cockie

"Hé! Mag dat?"                                                                                                                       - Publiek

"Ja. Wij hebben dat zo afgesproken. Als Cockie te zenuwachtig zou zijn om te spelen, mocht hij zich laten vervangen. Terwille van Tanneke."                                                 - meneer van Dijk

"Hallo, Tanneke. Ik zal mijn best voor je doen. Jij telt tot drie, hè? Ik doe een lang voorspel, zodat je even op adem kunt komen."                                                                        - Jan Wieringa

Jan nam de accordeon van Cockie over, deed de riemen over zijn schouders en wachtte. Cockie ging achter de coulissen staan. Tanneke aarzelde nog een paar seconden, deed haar ogen even dicht en... Een, twee, drie... Jan speelde. Zuiver en in het goede tempo. Tanneke's ogen lichtten op, zij knikte. Jan deed het voorspel voor de tweede keer. Tanneke zong. Zij had het gevoel dat haar stem nooit zo goed, zo mooi door de muziek was omgeven. Dat zij nog nooit zo vrij en zo zuiver had gezongen. Zij kreeg het gevoel dat de muziek uit de hemel kwam. Toen zij de laatste woorden had gezongen, voelde zij zich een beetje duizelig.
Het bleef even stil in de zaal. Toen barstte het applaus los, werd er gefloten, en sommige mensen gingen staan om te klappen. 

Het moment dat ik het boek het liefste door de kamer wilde slingeren:

Weer een probleem van de vader van Tanneke oplossen ging niet, want de volgende avond was meneer Van Oranje niet thuis. Wel kwam er een probleem, een heel vervelend probleem. Tanneke en Cockie waren nog maar pas begonnen aan hun boekje met grammatica, toen zij een bons hoorden tegen de muur en een harde schreeuw.

"Jemie, ik denk dat ze bij de buren aan het vechten zijn. Ik hoop dat ze..."                   - Tanneke

Zij werd onderbroken door het gillen van een vrouw. Zij verstijfde en sprong toen overeind.

"Dat is mevrouw Splinter. Onze buurvrouw. Ik ga ernaartoe."                                         - Tanneke

"Ik ga mee."                                                                                                                             - Cockie

Hij was gelijk met Tanneke bij de voordeur van het buurhuis. Daar hoorden zij weer gegil. Tanneke trol aan de bel, aan een stuk door. Er werd binnen op de trap gestommeld, de deur vloog open en pats! Pats! Pats! Een grote kerel met een bivakmuts op kwam naar buiten en sloeg ze keihard opzij Tanneke en Cockie grepen schreeuwend van pijn naar hun hoofden. Tanneke's ene oog zat meteen dicht en Cockie had een bloedneus.

Dit wil ik later echt nog met iemand bespreken:

"Agent! Mijn vriend heeft een idee."                                                                                           - Jan

"Wat zeg je?"                                                                                                                            - Agent

"Mijn vriend weet hoe je die wagen onder het viaduct vandaan kunt krijgen."                     - Jan

"Kijk, kijk. Weet jouw vriend dat beter dan wij?"                                                                   - Agent

"Het zou niet de eerste keer zijn dat een kind handiger is dan grote mensen."         - Chauffeur

"Onzin, ik ga een tractor bestellen en dat ga jij betalen."                                                    - Agent

"Vertel op, joh, hoe krijg ik die wagen zonder tractor weer los?"                                 - Chauffeur

"Wat krijgt hij ervoor?"                                                                                                                 - Jan

"Een tientje."                                                                                                                      - Chauffeur

"Oké. Kom op, Cockie, wat moet hij doen?"                                                                              - Jan

"Nou, u moet gewoon de banden half leeg laten lopen."                                                   - Cockie

"Ja, natuurlijk! Dat is de oplossing. Jongen je bent een kei! Lieve mensen, als jullie mij even helpen, is het zo gepiept."                                                                                                - Chauffeur

Er waren bereidwillige handen genoeg. Zij draaiden de ventielen los en lieten de banden half leeg lopen. De wagen zakte wel vier centimeter en het dak zat toen niet meer tegen het viaduct. De chauffeur klom in zijn cabine en reed de wagen zonder moeite achteruit.

Beste Cockie met Ceeooceekaa!

Je zal wel verbaast zijn een brief van mij te krijgen, maar ik hoop dat je het ook fijn vindt. Tanneke's vader is drie keer bij mij geweest in de jeugdgevangenis. Wij hebben elke keer wel een uur gepraat. Ik hep veel van hem geleerd. Dat ik niet de stoere bink moet zijn door andere mensen te schoppen en te bedrijgen. Ik snap nu dat je stoerder bent als je het niet doet als je dat wil. Tanneke's vader heeft het mij goed uitgelegt. Dat ik eigenlijk mijzelf een klap geef als ik iemand anders sla. En hij heeft mij aangeraden, jou te zeggen dat het me spijt wat er is gebeurd. Hij zei dat ik dan misschien terug mag komen op school. Ik ben ook van plan om dan hard te gaan werken en ik ga aardiger zijn. Meneer Van Oranje heeft mij niet gezegt dat ik e ook wat moet geven, maar dat doe ik toch. Ik hep dat mes een hele tijd geleden gekogt van geld dat ik had gejat, maar ik weet niet meer van wie en dus kan ik dat tog niet teruggeven. Nou mag jij het hebben.

P.S. Ik ga Trees en Rietje het ringetje en het sjaaltje teruggeven die ik van ze heb gejat heb en die ik aan mijn zusje had gegeven.

                                                                                                     - Klaas